Αντίο "Λουκι"
Ηταν καλοκαίρι.
Ενας φίλος μας λέει: ρε σεις στη Βουλιαγμενη εχει πάρτυ ο Κηλαηδόνης πάμε?
Μαζευτηκαμε στην πλατεία 20 μηχανάκια και ξεκινησαμε.
Γινότανε χαμός,η εξεδρα ηταν πολυ μακριά και δεν ακούγαμε και καλά,.
Οι περισσότεροι εκαναν και μπάνιο,άλλοι ειχαν φερει ποτά και έπιναν,αλλοι χόρευαν κλπ.κλπ.
Αρχίσαμε τις "δημόσιες σχέσεις" κοινως καμάκι και η παρέα διαχωρίστηκε.
Δεν ειχα μεσον ομως να γυρίσω και βρεθηκα 4.30 το πρωι στην λεωφόρο να ψάχνω μέσον για να γυρίσω Αθηνα.
Οχι μόνο εγω αλλά και χιλιάδες άλλοι.
Κάποια στιγμή περνάει ενα φορτηγό και σταμάτησε,ανεβήκαμε 40 ατομα περίπου στην καρότσα και ετσι γυρίσαμε Αθηνα.
Τον Λούκυ μεχρι τοτε τον ηξερα μονο απο τα "μικροαστικα" που ακούγανε οι δικοί μου λόγω ιδεολογίας και κατι αισθηματικά που ελεγε ο Μητσιάς.
Απο τότε εγινα θαυμαστης της μουσικής του και παρακολούθησα δεκάδες συναυλίες του σ ολη την Επικράτεια.
Αγορασα ολους τους δισκους και τα cd του,πηγαινα στα μαγαζιά που τραγουδούσε ακόμη και στο Ηρώδειο.
Ηθελα να τον αποχαιρετίσω για τελευταία φορά και εκφράζω την πικρία μου,που η οικογένεια του δεν αφήνει να τον συνοδεύσουμε στο τελευταίο του "στούντιο",γιατί και εκεί που θα είναι θα συνεχίσει να γράφει.
